Znowu jestem chora. Poległam ostatnia w rodzinie. Zaczął Jędrek, choć przeszedł to łagodnie i szybko. Mimo wszystko mam wrażenie, że Jędrek choruje w tym roku częściej. Ja zresztą też. Może organizm mniej spięty i więcej luzu sobie daje, pozwala sobie na chorobę?
Na pewno nie służą nam (zwłaszcza mi;) nocne wyczyny Jędrka. Znowu (i to już chyba trzeci tydzień) nie śpi jak człowiek. 4 rano to maksimum, na które go stać i to niezależnie czy zaśnie o 19 czy 23. Zastanawia mnie skąd znowu te nocne problemy ze spaniem, czy jakiś stres w szkole (w końcu nastąpiła zmiana terapeuty na stałego), czy po prostu taki ma czas. W dzień nie wydaje się być zestresowany. Jest pogodnym łobuziakiem, co wszystko ustawia po swojemu. I nauczył się włamywać do pokoju taty, gdzie przechowujemy smakołyki. Padł ostatni bastion - nasza skrytka. Do tego pokoju wchodzi się u nas przez harmonijkowe drzwi, które są zamykane na taki bolec, który się wkręca w futrynę (taki domowy wynalazek). No i do tej pory Jędrek nie potrafił tego wkrętu wyjąć i przy jego manualnej niezdolności wydawało się to niemożliwe. Ale cóż, odpowiednia motywacja i się nauczył niepostrzeżenie. I to na każdej wysokości. Cieszyć się?
Zdolny ten mój chrześniak.
OdpowiedzUsuńZdrówka życzę.
Cieszyć. Maksymalnie zmienić skrytkę :)
OdpowiedzUsuńnie wiem co napisać. Jaś śpi i żona i Basia. Siedzę tak i próbuje wczuć sie w waszą sytuację. Po części wiem jak to jest. Może spojrzy na mnie a może i się przytuli...marzenia. Dzisiaj nie było źle. dobranoc.
OdpowiedzUsuńPaweł, oni z czasem nabierają różnych dziwactw, ale jednak łapią lepszy kontakt z nami. I podchodzą, w oczki zaglądają, nawet po główce pogłaszczą, i sami ciągną do zabawy, do kontaktu. I marzenia się spełniają :)
OdpowiedzUsuń