Ale cieszy

Z dużym sceptycyzmem podchodziłam do pomysłu pani Beaty, by zrobić zdjęcia - obrazki miejsc, w których Jędrek bywa i od tej strony wprowadzić komunikację obrazkową. Nasi warszawscy terapeuci zniechęcali nas do metody komunikacji obrazkowej (że zablokuje mowę). Poza tym nie widziałam tego technicznie. Ale spróbowaliśmy. Pisałam już o tym. Że w ten sposób pojawiło się: NA BA-SE-N (bo ja metodę zmodyfikowałam; do obrazka dodałam artykulację) i w ogóle miałam wrażenie jakby to jednak ciut pomogło.
A przed chwilą staliśmy sobie przy ścianie, na której wiszą nasze obrazki (przyczepione do ściany gumkami), pokazywaliśmy sobie i mówiliśmy, gdzie jutro pojedziemy. Po czym wzięłam obrazek Jędrka na klozecie (przyznam, że bardzo rzadko przez nas używany bo jakoś zawsze zapominam, jakoś nigdy na to nie ma czasu) i spytałam: Co tu Jędruś robi? A Jędrek mi odpowiedział (bez żadnych moich podpowiedzi słownych, mimicznych itd): SI-KU. A potem do obrazka z lodówką: JE.
A więc pojawiają się co raz częściej samodzielne odpowiedzi na pytania (kilka bo kilka ale zawsze). Cieszę się.