Przepraszam Cię, synku.

Wczoraj obejrzałam "Chce mi się żyć" (kto oglądał, to wie, o czym mówię, a kto nie oglądał - to informuję, że warto), a dziś ran "pokłóciłam się" z Jędrkiem. Przygotowywałam go do wyjścia do szkoły, ale on najwyraźniej miał inną koncepcję i zaczął się na mnie złościć. A że dawno takich zachowań nie było, to odwykłam i nerw mną szarpnął (agresja rodzi agresję). Po czym po chwili przyszło opamiętanie. Że przecież on chce mi przez to coś powiedzieć. Inaczej nie potrafi. A ja nie rozumiem :-( Nawet, jak patrzę uważnie, to często nie rozumiem, albo się marnie domyślam. A co dopiero, jak się zaczynam denerwować. Od Jędrka oczekuję, że się uspokoi i pokaże, o co mu chodzi, a sama mam podobny problem z emocjami.